Wandelen in Nederland: Neeltje Jans

Dichtbij huis wandelen en wat je dan allemaal ziet

Een weekend in september waarin ik de tijd voor mezelf heb. Dan is de keuze niet moeilijk: het wordt wandelen in Nederland! Mijn oorspronkelijke plan was om vanuit Zeeland naar de Veluwezoom te rijden voor een mooie wandeling op de Posbank. Nadat ik lekker vroeg mijn bed was uitgekomen had ik eigenlijk helemaal geen zin om zover te rijden. ‘Waarom ver weg als het dichtbij huis ook zo mooi is?” bedacht ik me. En bovendien was de mooiste tijd van de heide in bloei inmiddels wel gedaan. Een tijd geleden verbaasde ik me ook al over een wandelroute vlakbij huis die ik tot mijn grote schaamte nog nooit helemaal rond had gelopen, ook dit keer moet ik toegeven dat ik dit gebied wel ken, maar nog nooit de wandelroute heb gelopen. Het was wederom een grote verrassing. Behalve leuke paadjes en mooie doorkijkjes heb ik genoten van de vele vogels zoals Tureluurs, Steenlopers, Aalscholvers, Bontbekplevieren en ook van de vele zeehonden die lagen te luieren op de drijvers van de hangcultuurmosselen.

Waar vind je de Neeltje Jans

De Neeltje Jans ligt tussen Schouwen Duiveland en Walcheren in Zeeland.

De vier routes van Neeltje Jans

De Neeltje Jans is onderdeel van Nationaal Park Oosterschelde. Het natuurgebied Neeltje Jans is in beheer bij Natuurmonumenten en Het Zeeuws Landschap. Neeltje Jans is als werkeiland onderdeel van de Oosterscheldekering, één van de Deltawerken. Na de opening van de Oosterscheldekering in 1986 is Neeltje Jans doorontwikkeld van een zandplaat tot een natuurgebied van allure. Je vind er Deltapark Neeltje Jans, een attractie-waterpark en informatiecentrum over de Oosterscheldekering.

Natuurgebied Neeltje Jans is een jong natuurgebied. Het bestaat uit zandduinen met helmgras en duidoorn. Het zoute water uit de Oosterschelde stroomt bij hoog water de slufter binnen. Schoenen uit en doorlopen is het devies. Er zijn vier wandelroutes uitgezet, variërend van een halve kilometer tot vier kilometer. Je kunt de routes met elkaar combineren zodat je uiteindelijk 8,7 kilomter kunt wandelen. Hoe ik het dan weer voor elkaar kreeg om te “verdwalen” en 12 kilometer te wandelen vertel ik je zo.

Praktisch parkeren en informatief wandelen

Hoewel ik hier niet ver vandaan woon en dit een kwestie is van: ‘dat had je kunnen weten’, lukte het mij niet om een parkeerplaats te vinden. Je kunt parkeren op het terrein van Deltapark Neeltje Jans, maar dat kost je € 7,50 per auto en wij wandelaars parkeren liever gratis. We gaan tenslotte niet voor niets gratis de natuur in om te wandelen. De grote parkeerplaats is dus voor mij geen optie. Ik heb mijn auto in eerste instantie gewoon op een doodlopend stukje langs de weg gezet, maar toen ik een stukje had gelopen ontdekte ik een piepklein gratis parkeerplaatsje bij het natuurgebied. Er kunnen 2 auto’s staan en daartegenover is plek voor 2 auto’s met een invalidekaart. Niet veel plek dus, dat kan wel wat meer. Aan de andere kant, ik kwam nauwelijks iemand tegen tijdens het wandelen, dus misschien is het ook wel goed zo.

Dat kleine parkeerplaatsje zit aan de Faelweg. Volg de fietsroute en je ziet het vanzelf. Vanaf de N57 neem je de afslag Deltapark Neeltje Jans. Je gaat dan de Dijkgraaf A.M. Gelukweg op en dan ga je twee maal rechts.

Bij het parkeerplaatsje ga je rechtsaf de groene route van 500 meter op. Dit is ook meteen het rolstoelpad. Als je rechts aanhoudt kom je vanzelf bij het informatiepunt. Een soort druppelvormig koepeltje waar je niets mee kunt en waaronder je ook gewoon nat wordt tijdens de regen en wat informatieborden in een cirkel geplaatst.

Nadat je de groene cirkel hebt gelopen kun je de paarse route volgen of eerst verder gaan met de blauwe route. Omdat ik toen nog geen routebord had gezien en ook niets over de routes op internet kon vinden ben ik maar gewoon gaan lopen en heb ik het zandpad gevolgd. Hier staan blauwe paaltjes, dus ik had volgens mij een route te pakken. Hoe lang deze is en hoe de route loopt wist ik toen nog niet.

Over zandpaden met mooie doorkijkjes

Tijdens deze wandelroute loop je voornamelijk op zandpaden door duingebied. Licht glooiend en aan beide zijden dichtbegroeid met duindoorns. Het valt me op dat ik vrij weinig vogels hoor. Iets te weinig naar mijn zin. Dat is vreemd, want het zou hier vol moeten zitten met allerlei soorten vogels. Ik stap lekker door en sla af richting een doorkijkje naar de Oosterschelde. Stilte en rust is wat ik hier vooral vind. Ik zie nauwelijks andere wandelaars en het weer is magnifiek. Windstil, een mooi najaarszonnetje met prachtige wolkenluchten.

Tot mijn grote vreugde is er een vogelkijkscherm met zicht op een behoorlijke poel. Door de droogte staat het water laag, maar er zitten wat Tureluren in de poel.

Vogelen is de laatste jaren pas een hobby geworden en het valt voor mij nog niet mee om er mooie foto’s van te maken. Heel in de verte zitten wat vogels en ik zet mijn telelens op mijn camera.

Schoenen uit en broekspijpen omhoog

Ik loop verder en kom bij de slufter. Hier loopt het zoute water uit de Oosterschelde bij vloed naar binnen. Door dit zoute water krijg je een mooie vegetatie bijzondere planten. Ik heb geluk. Het is laag water en ik kan zo doorlopen. Een leuk stukje is het wel.

Na de slufter steek ik de weg over en loop ik door een tunneltje dat bijzonder mooi beschilderd is met vogels naar de andere kant van de weg. Deze weg is de hoofdweg naar Middelburg en loopt helemaal over de Neeltje Jans, dwars door het natuurgebied. Als je in het natuurgebied loopt heb je absoluut geen last van het verkeer.

Aan de andere kant van de weg kom ik in de echte duinen. Ze zijn hoger en bieden een prachtig uitzicht over de Noordzee. Dit is echt genieten.

Ik stap lekker door en onhandig als ik ben met kaartlezen en routes zoeken loop ik prompt de verkeerde kant op. Ik had een lus moeten maken en terug moeten keren naar de andere kant van de weg, maar ik struin lekker het strand af en besluit helemaal door naar het einde te lopen. En weer terug. Het weer is heerlijk, al dreigen er in de verte donkere wolken. Het blijft droog en na een stevige wandeling over het strand duik ik het terras van de strandtent op voor een broodje en wat drinken.

Zeehonden en watervogels, je ziet het hier allemaal

Na mijn lunch loop ik de dijk over en kom ik bij de vluchthaven van Neeltje Jans. Ik zie een man met een telescoop op zijn schouder en spreek hem aan. Of hij nog iets bijzonders heeft gezien. ‘Niet veel’, zegt de man. ‘Wat Eidereenden daarachter op de kop en enkele steenlopers’. Ook al is het niet veel, ik ben enthousiast en loop langs de vluchthaven naar de kop. Mijn telelens zit nog op mijn camera, dus ik sjouw me een bult, maar ik word beloond. Al snel ontdek ik de vele zeehonden die hier liggen te luieren op de drijvers van de hangcultuurmosselen. Wat een tafereel. Voor mijn werk zie ik meerdere keren per week de zeehonden in de Grevelingen, maar hier in de Noordzee had ik ze nog niet vaak van zo dichtbij gezien.

Poseren voor de foto 

Het valt me op dat hier ontzettend veel mensen met de hond lopen en vaak ook zonder de hond aan de riem te hebben. Ze zijn zo druk met zichzelf en de hond dat ze helemaal niet in de gaten hebben dat al deze zeehonden hier liggen. Een wonderlijk tafereel.

Ik loop lekker verder richting de kop van de haven en daar loopt vrijwel niemand meer. Ik geniet van de zee en de rust. De Eidereenden zie ik niet, maar een aantal steenlopers die druk in de weer zijn om voedsel te vinden zie ik wel.

Als ik terug loop zie ik nog een paar Aalscholvers die zitten te drogen, een flink aantal Scholeksters die lekker veel herrie maken en als ik nog eens goed kijk ontdek ik een paar Bontbekplevieren. Mijn dag kan niet meer stuk.

Wandelen in Nederland is misschien nog wel mooier dan in het buitenland

Ik loop weer terug richting de duinen en laat de drukke vluchthaven achter me. Druk wat betreft mensen en vooral loslopende honden, maar ook druk met vogels en zeehonden. We reizen heel de wereld af op zoek naar bijvoorbeeld Dolfijnen en Kameleons in Portugal, Schildpadden en Krokodillen in Amerika, maar hier zo dichtbij huis is ook zoveel te zien. Eerder schreef ik een blog over de Bruinvissen in de Oosterschelde en vandaag zie ik weer zoveel wildlife hier in Zeeland, maar ook prachtige natuur.

Ik loop een stuk over de weg. Niet de hoofdweg, maar de secundaire weg en besef dat ik de route weer helemaal kwijt ben. Uiteindelijk kom ik weer in de buurt van Deltapark Neeltje Jans en loop ik ineens op de paarse route. Ook goed. Via wat omzwervingen kom ik weer op de blauwe route en ontdek ik eindelijk het routebord. Ik volg nu de roze en de gele route en ben uiteindelijk aan het eind van de middag helemaal rond. De regen is een paar kilometer verderop neergedaald, maar ik ben nat van het zweet. Ik zoek mijn auto weer op en rij in een kwartiertje terug naar huis. Ik ben een blij mens.

Van de Steenloper maakte ik dit korte filmpje:

Informatie:
Deltapark Neeltje Jans
Natuurgebied Neeltje Jans