Texel is net als Zeeland. Of toch niet?
Texel. Ik was er nog nooit geweest. Op geen enkel waddeneiland trouwens. Omdat we zelf op een (semi) eiland wonen in Zeeland had ik de behoefte ook niet echt. Het eilandgevoel en de hordes toeristen ken ik maar al te goed en het leek me niet echt boeiend om naar een waddeneiland te gaan. Terecht? Of zat ik er altijd naast?
In plaats van een rondreis door Canada werd het dit jaar een rondje Noord Holland en Friesland. De brommers mee en maar zien waar we terecht komen. Een dagje Texel op de brommer is één van de plannen die we hebben.
De overtocht met de boot kost ons € 5,- per persoon, inclusief brommer. Voor de kosten hoeven we het niet te laten. Nadeel is wel dat we verplicht een mondkapje opmoeten. Iets met corona. Ach, u kent het inmiddels wel.
Onze eerste indruk was niet erg positief
Onze eerste indruk is eigenlijk niet zo best. Of we nu op ons eiland in Zeeland op de brommer rijden, of hier op Texel. Er is niet zoveel verschil. Hele stoeten fietsers en auto’s met Duitse kentekens. Het lijkt hier erg op thuis. Snel maken we dat we weg komen uit de drukte, de fietsers op het fietspad netjes ontwijkend. We weten allang dat fietsers niet blij zijn met brommerrijders. Nee, allicht. Dat snap ik wel. Maar hé, wij kunnen er ook niets aan doen dat we buiten de bebouwde kom op het fiets-bromfietspad moeten rijden. De naam zegt het al. Samen delen. Al wordt dat ons vaak niet in dank afgenomen. Ook al rijden we rustig en doen we voorzichtig. Hier op Texel is het al niet anders. Boze blikken, opmerkingen en fietsters die pertinent naast elkaar blijven fietsen en het vertikken opzij te gaan. Ik schreef er al eerder over in mijn blog: op de brommer van zeeland naar rotterdam.
Het mag de pret allemaal niet drukken. Het eerste dorp dat we tegen komen is Den Burg. Het is rond tienen in de ochtend en Den Burg slaapt nog. Er is nog niets open en een enkeling loopt op straat en kijkt ons meewarig aan. Den Burg bruist op dit tijdstip niet bepaald. We draaien een rondje rond de kerk en maken dan snel dat we wegkomen. De hordes die van de boot zijn gekomen voor proberen te blijven is het doel.
We scheuren in één stuk door richting de vuurtoren. Want op Texel zijn en de vuurtoren niet zien, dat kan natuurlijk niet. De weg richting het noorden van het eiland is. Saai. Lange rechte stukken, uitgestrekte landbouw en lange smalle fietspaden. Voor ons simpelweg niets aan. Wij houden van avontuur, heuvels, bochten, sluip door-kruip door en onverwachte obstakels. Niets van dit alles in dit gedeelte op Texel.
De vuurtoren op Texel is prachtig
De vuurtoren daarintegen is wel mooi. Wel weer jammer dat alles hier vol staat met auto’s. Vooral buitenlandse kentekens. Ook hier zet men zo te zien ’s morgens heel vroeg de auto vast neer om een plek te hebben bij het strand. We kijken even rond, ik maak wat foto’s en dan gaan we snel verder. We hebben tenslotte maar 1 dag op Texel.
We rijden terug naar De Cocksdorp en zoeken een plekje om koffie te drinken. Ook hier is nog niet veel open. Het is juni en inmiddels iets na elven, maar ook hier is het uitgestorven. Na even zoeken vinden we een bakker waar we binnen kunnen zitten voor een kop koffie met een stuk echte Friese Koek. Vanwege de corona is alles anders en ook hier zijn er verplichte looprichtingen, minder tafels en gedoe. Maar we hebben plek en de koffie en koek smaken goed. De Cocksdorp zelf is wat ons betreft ook niet echt interessant, dus rijden we door.
Zoals altijd volgen we liefst de kleine weggetjes en wijken we ver af van de provinciale weg. We vinden een mooie route vlak langs de duinen. Dit stukje kan ons wel bekoren en we genieten ervan. Ondanks de dreigende wolken is het prima weer. Iets aan de frisse kant, maar dat heb ik al snel. Ik ben nu eenmaal een doorgewinterde koukleum.
De Slufter is zeer de moeite waard
We komen terecht bij het uitzichtpunt over de slufter. Ook hier is het druk, maar tussen de vele fietsen vinden we een plek om de brommers te parkeren. De terrassen zitten hier bomvol. De zon is gaan schijnen en nu lijkt het veel op thuis. Druk met toeristen en druktemakers.
We wandelen naar boven en genieten van het prachtige uitzicht over de slufter. We hebben geen wandelschoenen aan en ook niet al te veel tijd, dus houden we het bij alleen kijken. Het is hier ook weer erg druk, maar mooi is het wel. In ieder geval hebben we nu een reden gevonden om nog eens terug te komen naar Texel. Tot nu toe was die reden er niet echt.
Van de slufter rijden we naar De Koog. Hier en daar slaan we af en komen tot de conclusie dat hier alles fietspad is. Wij mogen daar niet op. Jammer. Vlak voor De Koog stoppen we even en valt mijn oog op een klein, oud schuurtje, of iets dat er op lijkt. Mijn interesse is gewekt. Hier hou ik van. Ouwe meuk is leuk zeggen wij altijd. Ik loop er heen. Richard blijft bij de brommers. Het blijkt een trouwlocatie te zijn. Hoe leuk en vooral, hoe mooi is dit. Ik maak een aantal foto’s en loop weer terug.
De Koog is duidelijk Het centrum van Texel
Ondertussen hebben we zin om iets te eten. De Koog is duidelijk het centrum van Texel. We mogen met de brommers nergens in. Auto’s trouwens ook niet. Na een paar rondjes vinden we een parkeerplek waar ook de brommers kunnen staan. In het centrum barst het van de barretjes, eettentjes en leuke winkeltjes. Op en top een toeristenplek. We zoeken een plekje op een terras en dat valt niet mee. Hier is het wel druk en door de coronamaatregelen zijn er overal minder tafels. Net als we denken dat we geen plek kunnen vinden staat er een stel op en kunnen wij gaan zitten. Handen desinfecteren en de bekende vragenlijst beantwoorden. Nee, we zijn niet ziek. Nee, we vertonen geen symptomen. Ja, we houden ons aan de regels.
We eten een heerlijk broodje en rusten even uit. Kijkend naar de mensen die voorbij wandelen komen we tot de conclusie dat De Koog niet veel anders is dan Domburg of Renesse. Ik loop nog wat winkeltjes in en uit, terwijl Richard liever buiten wacht. Het is eigenlijk allemaal hetzelfde als thuis, maar we zijn op vakantie en gedragen ons als toerist. Met dat verschil dat wij onze rotzooi meenemen en niet op straat gooien.
Het Juttersmuseum is zo bijzonder, dat ik hier nog een aparte blog over ga schrijven
Als we De Koog uitrijden komen we al snel langs het Juttersmuseum. Ik zei het al, ouwe meuk is leuk, dus keren we terug en rijden we de afslag richting het museum. Het Juttersmuseum is een hoogtepunt van ons bezoek aan Texel. In één woord: geweldig! Zo leuk, dat ik een aparte blog zal schrijven over het Juttersmuseum. Deze komt binnenkort online.
Oudeschild is niet wat we verwacht hadden. Maar dat ligt vast aan ons
Nadat we een paar uur in het Juttersmuseum hebben rondgelopen rijden we snel nog even naar Oudeschild. Volgens de verhalen moet dit de parel van Texel zijn. We rijden door het dorp en kijken even naar de haven. Het is hier een beetje saai. De terrassen zitten vol, maar dat is het dan ook. We kijken een tijdje uit over de zee en besluiten dan dat onze dag op Texel zo goed genoeg is. We nemen de boot van vijf uur terug naar Den Helder en rijden dan terug naar Oudesluis, waar we in een blokhut verblijven.
Texel viel ons beiden een beetje tegen. Richard is al eens op Terschelling geweest en ik ben nog nooit op een waddeneiland geweest. Mijn eerste indruk is dat ik niet zo nodig nog eens een week naar Texel moet. Pas later hoor ik dat we juist de mooiste delen hebben gemist. Iets met duinen en verhogingen. Gek genoeg is mijn reactie dat we dat hier in Zeeland ook allemaal hebben. Thuis heb ik net zoveel eilandgevoel dan op Texel, al is Zeeland helemaal niet meer een eiland, maar verbonden met bruggen en dammen. Ik vind het goed zo. Een dagje Texel op de brommer is leuk. Maar dat is het dank ook.
Lees ook Motor Circuit rijden in Frankrijk.
Wat een leuk idee om met de brommer op Texel rond te rijden! Het wordt steeds populairder om nieuwe plekken met de brommer te ontdekken.
Groet Felix
Hallo Felix, dankjewel voor je reactie. Wij rijden veel brommer en een rondje Texel was echt leuk. Komend jaar wordt het een rondje Frankrijk op de brommer. Groetjes, Digna