Geniet van de natuur tijdens je vakantie op Bonaire

Bonaire is het meest zuidelijk gelegen eiland van de ABC eilanden, ook wel de benedenwindse eilanden genoemd. Bonaire is een stukje Nederland in de Caribbean. Een bijzondere gemeente binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Bonaire is bij uitstek een eiland om op vakantie te gaan. Zon, zee en natuur. Het eiland is  294 vierkante kilometer groot. Dat is niet heel groot en toch is er bijzonder veel mooie natuur.

Washington Slagbaai is één van de Nationale Parken op Bonaire. Het grootste Nationale Park is het Marine Park van Bonaire. Voor Reishonger schreef ik een artikel over de Nationale Parken en de vernieuwing van het koraalrif. Op Reishonger lees je alles over de onderwaterwereld.

Dit blog gaat vooral over het groen van Washington Slagbaai.

Slagbaai. De naam zegt bijna exact wat het heeft betekent. ‘Heeft’, zeg ik niet zomaar. We hebben het hier over een stukje geschiedenis. Het heden is een totaal ander verhaal. Slagbaai is een verbastering van Slachtbaai. De baai waar werd geslacht. Geiten vooral. Niet een paar, maar heel veel geiten. Hoe zit het nu precies met die geschiedenis en hoe is het nu met de geiten? Maar vooral, hoe is het met de prachtige natuur in Nationaal Park Washtington Slagbaai? Je leest het in dit verhaal.

De geschiedenis van Slachtbaai en Washington

In 1634 veroverde de Nederlandse West Indische Compagnie enkele eilanden in het carbisch gebied van Spanje. Één van die eilanden was Bonaire, vanwege het zout en het vlees van de geiten die in grote getalen op het eiland liepen. Het vlees van de geiten werd vanuit Boca Slagbaai, de inham van Slagbaai, getransporteerd naar het hoofdkantoor van de WIC op Curaçao. In 1791 gin de WIC failliet. Slagbaai was niet alleen een haven en de plek waar geiten werden geslacht, het was net als Washington ook een plantage voor dividivi peulen en aloë. Er zijn jaren geweest waarin 3.000 geiten per jaar werden geslacht.

Na de afschaffing van de slavernij in 1863 werden delen van het eiland door de overheid verkocht aan particulieren. In 1977 werd Slagbaai terugverkocht aan de regering waarmee het onderdeel werd van het in 1969 opgerichte Nationaal Park Washington. Dit jaar, op donderdag 9 mei 2019, bestaat Washington Slagbaai Nationaal Park exact 50 jaar. Op zondag 2 juni was de jaarlijkse open dag en wij waren erbij.

Een dagje Washington Slagbaai Nationaal Park

Als je op vakantie op Bonaire bent, kun je niet om een dagje Nationaal Park heen. 56 vierkante kilomter natuur en rust. Het is eigenlijk teveel voor een dag, maar het kan. Het park is dagelijks geopend van 8.00 tot 17.00 uur. Na 14.30 uur mag je niet meer naar binnen. Als je een duikpenning hebt, dan mag je gratis naar binnen. Heb je alleen een zwem-en snorkelpenning, dan kun je voor 15 dollar een dagkaart kopen of voor 20 dollar een jaarkaart.

In het park zijn twee routes waar je met een 4-wheeldrive mag rijden. Met een gewone auto gaat het niet lukken. Heb je een 4-wheeldrive gehuurd, dan mag je zelf rijden. Een andere optie is mee gaan met een tour van Adventuremakers Bonaire. De gele route is 34 kilometer en de groene route is 24 kilometer. De routes zijn eenrichtingsverkeer. De groen-witte route is een overlappend stuk. Er zijn meerdere hikingtrails in het park. Bij de ingang krijg je een kaartje met de routes en alle bezienswaardigheden en highlights van het park.

Vogels en ambfibieën

Als vogelliefhebber kon ik mijn hart ophalen tijdens deze vakantie op Bonaire. In mijn eerder gepubliceerde blog zie je alle foto’s van de vogels die ik heb gefotografeerd op Bonaire. Als je een dagje rond rijdt in het Nationaal Park zie je gegarandeerd de West Indische Parkiet. Dit lijkt op een papegaai, maar is het niet. De Caracara is een roofvogel die zich hier ook regelmatig laat zien. Net als de kleine gele saffraan parkieten, gele en oranje troepialen, kolibrie’s en uiteraard de Flamingo’s, die overigens helemaal niet zo caribisch zijn als je zou denken.

Verder zie je met grote regelmaat een leguaan en hagedis voorbij wandelen. Helaas worden de hagedissen steeds vaker gevoerd door toeristen om ze te lokken. Onze gids gooide als voorbeeld een steentje op de grond en meteen schoten er zes hagedissen vanonder de stenen opaf. Zij zien iets dat op de grond gegooid wordt meteen als eten. Jammer. Doe dit vooral niet. Laat de natuur haar gang gaan en lok geen dieren door ze te voeren.

Kaktussen en bomen

De Dividiviboom is een beschermde boom. Zaag je er één om, dan kun je zomaar de bak in gaan, aldus de gids. Of dit werkelijk zo is kan ik nergens terugvinden. De Dividiviboom wordt ook wel de waaiboom genoemd. Hij is met de wind mee gegroeid.

De cactus is een andere veelvoorkomende soort op Bonaire. De meest voorkomende is de Cadushi cactus. Delen worden in de keuken verwerkt tot heerlijke gerechten en er wordt likeur van gemaakt. Hij kan 18 meter hoog worden. Van een ander soort cactus maken ze schuttingen en de derde soort, de bolcactus is gewoon voor de sier.

Omdat het niet veel regent op Bonaire kunnen er niet veel meer soorten leven. En toch sta je versteld hoe groen het Nationaal Park is.

Baaien en snorkelplaatsen

Een vakantie op Bonaire staat vaak in het teken van duiken of snorkelen. In Nationaal Park Washington Slagbaai vind je een aantal prachtige lokaties om het water in te gaan, met name aan de noord-oostkant. Ik vergelijk het een beetje met de Algarve in Portugal. Rotsen, stenen, helder wit zand en azuurblauwe zee. Het zou zomaar kunnen dat je een schildpad voorbij ziet zwemmen. Neem dus altijd een handdoek en zwemspullen mee als je het park in gaat.

Picknicken bij landhuis Slagbaai

Landhuis Slagbaai is een uitstekende plek voor een picknick. Wel zelf alles meenemen en al je afval weer netjes opruimen. Er zijn toiletten aanwezig die voor iedereen gratis toegankelijk zijn. Loop ook even het paadje naar boven de rotsen op en geniet van een prachtig uitzicht.

De oude en de nieuwe vuurtoren

In het noord-westen staat de nieuwe vuurtoren. Een wit gebouw met een lage toren. Een hoge toren is niet nodig, want het gebouw staat op een heuvel. Niet veel verder naar het noorden staat de oude vuurtoren bij Malmok. Tenminste, de ruïne die er van over is. Hiernaast vind je ook de ruïne van het oude onderzoeksgebouw.

De Brandaris

Nee, niet de vuurtoren Brandaris op Terschelling, maar de hoogste berg van Bonaire. Onze gids verteld dat het ontstaan van de naam discutabel is. Een van de verhalen is dat een jongeman tijdens een brand een heuvel op rende, naar de berg wees en zei: ‘ik denk dat de brand daar is’. Brandaris dus. Een ander verhaal is dat vanaf de top van de berg in de tijd van de WIC vuren werden gestookt om de schepen de goede kant op te leiden. De gids had zo zijn eigen theorie over het ontstaan van de naam. Op Wikipedia staat: ‘Over de naamgeving van de berg is geen eenduidige uitleg’. Wie het weet mag het zeggen. Er is een wandelroute naar de top van de Brandaris.

En de geiten? Die zijn er nog steeds heel veel. Hun uitwerpselen zorgen voor erosie van de bodem en ze vreten alles kaal. Stinapa probeert ze te vangen. De bewoners zijn gek op geitenvlees, maar de beestjes zitten in de ondoordringbare struikgewassen en laten zich niet vangen.

Informatie

Stinapa