Het Kennedy Space Center is groots in alles
Indrukwekkend, interessant, typisch Amerikaans en de natuur? Die is bizar.
Het Kennedy Space Center op Cape Canaveral stond niet op mijn lijstje toen ik hoorde dat ik twee dagen naar Florida mocht. Persoonlijk had ik meteen ideeën over hoe we in die paar dagen de prachtige natuur van Florida konden ontdekken. Mijn man dacht daar anders over. Tenslotte was het zijn werk dat ons korte tijd naar Amerika bracht en het Kennedy Space Center stond bovenaan zijn wensenlijst.
Met de beloofte dat de tweede dag in het teken zou staan van de natuur ging ik braaf mee naar de grootste en meest bekende lanceerbasis ter wereld. Van pretparken en entertainment hou ik helemaal niet, maar ik moet eerlijk toegeven dat het Kennedy Space Center diepe indruk op me heeft gemaakt.
De dagopening is een spontaan indrukwekkend staaltje Amerikaans chauvinisme
Vanwege onze jetlag waren we uitermate vroeg wakker en reden we ruim voor de opening van het park al richting Cape Canaveral. Het dak van onze gehuurde knalrode Chevrolet Camaro stond lekker open en geheel in stijl stonden we vooraan in de rij bij de ingang van het Kennedy Space Center.
De portier liet ons lekker snel door zodat we ruim voor negen uur bij de poort van het park stonden. Enkele schoolbussen hadden hun lading leerlingen al uitgespuwd en rondom ons stond al een kleine honderd man te wachten. Klokslag negen uur klonk The Star-Spangled Banner uit de luidsprekers, het Amerikaanse volsklied. Wat er toen gebeurde is voor mij één van de meest indrukwekkende gebeurtenissen van deze dag. Alle Amerikanen, geen enkele uitgezonderd, sprongen rechtop, legden hun rechterhand op hun hart en zongen luidkeels het volkslied mee. Ze keken allemaal naar de Amerikaanse vlag. Zelfs alle losgeslagen scholieren stonden strak in het gelid en zongen mee. Ik wist niet wat ik zag. Geen opgelegde propaganda, maar spontaan, uit vaderlandlievendheid, door elke Amerikaan meegezongen.
Een stuk historie in Rocket Garden
Meteen bij binnenkomst loop je tegen een collectie van de oudste raketten aan in Rocket Garden.
Rechts vooraan staat een replica op volle schaal van de Mercury-Atlas (1). In 1920 was John Glenn de eerste Amerikaan die in de Friendship 7 een baan om de aarde maakte.
Links daarnaast staat de Mercury-Redstone (2) waarin in 1961 voor het eerst een levend wezen het universum in ging, de chimpansee Ham. Een paar maanden later was het Alan Shephard die in de Mercury-Redstone de eerste gelanceerde mens was.
Recht voor de Mercury-Atlas staat de Atlas-Agena (3). In 1963 maakte deze ruimteraket 8 missies waarbij meer dan 11.000 foto’s van de maan werden gemaakt, inclusief enkele close-ups van de plaats waar de Apollo 11 later zou kunnenlanden.
Links naast de Atlas-Agena zie je de Delta (4). De Delta werd in 1960 zonder bemanning gelanceerd in een baan rond de aarde.
De Juno 1 (5) lanceerde in 1958 de eerste sateliet in een baan rond de aarde.
De Gemini-Titan 2 (6) was een intercontinentale raket die in staat was een nucleaire lading af te schieten over een lange afstand. Hoewel deze nooit echt is gebruikt werden er in 1965 en 1966 tests mee gedaan.
Wat je niet op de foto ziet is de Juno 2. De Pinoeer 4 was de laaste missie van de Juno raketten en werd in 1959 naar de maan gestuurd om foto’s te maken.
Groot, groter, grootst
Zoals alles in Amerika is ook alles in het Kennedy Space Center groot, groter en grootst. Het meest bekende project van de NASA is de Space Shuttle. Voor de ingang van het inmens grote gebouw waar je de Atlantis, een van de Space Shuttles kunt zien, staat een levensgrote lanceerraket van de Space Shuttle.
Je ziet Richard bij de linkerpoot staan als ienieminie poppetje. Het is niet te beschrijven hoe groot dit gevaarte is. Dit is de ware grote van een lanceerraket die echt de lucht in gaat. In de hal krijgen we eerst informatie over de Space Shuttle te zien en worden we richting een filmzaal gedirigeerd. Alleen de film al was een bijzonder indrukwekkend geheel. Hieronder een kleine impressie van de film.
De verrassing na de film
Ingespannen stonden we naar de film te kijken. Zonder dat we het in de gaten hadden was de film afgelopen en stonden we op magistrale wijze oog in oog met de Atlantis. Het filmdoek loste als het ware op zonder dat we het in de gaten hadden. Bijzonder mooi gemaakt.
De Atlantis is samen met de Challanger, Columbia, Discovery en Endeavour één van de vijf Space Shuttle raketten. Drie andere Space Shuttles Enterprise, Explorer en Pathfinder zijn nooit gelanceerd. De Enterprice en Pathfinder werden gebruikt als testmateriaal en de Explorer is een replica voor een tentoonstelling.
Zoals hij hier tentoongesteld wordt, is de Atlantis 33 keer de ruimte in geweest. Het was de vierde space shuttle die gebouwd werd en is op 7 oktober 1985 voor het eerst gelanceerd. De Challanger en de Columbia waren daarvoor helaas verongelukt.
Omdat we zo vroeg waren was er nog bijna niemand in de hal. We konden in alle rust alle details van de shuttle bekijken. Ondanks dat ik helemaal niets heb met ruimtevaart, vond ik dit toch wel een indrukwekkende tentoonstelling. Dat je zo dichtbij zo’n enorm ruimteschip kan komen dat zo vaak in de ruimte is geweest, is erg bijzonder.
De 2 stuwraketten gebruiken 7.700 kilo brandstof per seconde. Ze werken 2 minuten en 10 seconden. Elke stuwraket levert 1320 ton stuwkracht. Na de lancering vliegt de Atlantis op eigen kracht verder.
De mislukte telescoop van dichtbij
De Hubble telescoop is ook te bewonderen in de Space Shuttle hal. In 1990 is de telescoop door de Discovery in een baan rond de aarde gebracht. Verschillende technische storingen zorgen ervoor dat de Hubble niet het gewenste succes had en terugkeerde op aarde.
Eindelijk naar buiten en wat je daar allemaal tegenkomt
Nadat we de hal meter voor meter hebben bekeken is het tijd om naar buiten te gaan en te zien hoe en waar de Space Shuttles gelanceerd werden. Je bent verplicht om plaats te nemen in een bus en dat is niet mijn stijl, maar in dit geval maar goed ook. Het wemelt op Cape Canaveral van de alligators. Zo’n 6.000 tot 8.000 stuks leven hier in het wild. Vanuit de bus zagen we inderdaad een parkeerplaats bij een fabriekshal waar in een poel een alligator rond zwom. Bizar om te bedenken dat hier dagelijks medewerkers van het KSC uit de auto stappen en naar hun werk lopen. In mijn blog over mijn vijf bijzondere belevenissen in Florida schreef ik al over de vele alligators die hier leven.
De bus maakt een tour door het niet publieke gedeelte van Cape Canaveral. Je ziet de enorme loods waar de Space Shuttle gebouwd is en waar nu weer wordt gewerkt aan een nieuw project.
Op Cape Canaveral staan meer dan veertig lanceerplatforms. Platform 39 is de meest bekende en bestaat uit 39A en 39B. De Space Shuttle werd vanuit de loods vervoerd via een mobiel platform naar de lanceerbasis. Als je hier met de bus langs rijdt is het niet te bevatten wat een geweld er vrij komt tijdens een lancering. Onder het platform zit een systeem dat tijdens de lancering het beton af moet koelen. Naast de lanceerbasis staat een watertoren die het systeem moet voorzien van water.
De Apollo raketten zijn een verhaal op zich
We worden met de bus naar de Apollohal gebracht. Ook hier worden we verwelkomd met een film. Een ouder echtpaar staat dichtbij het doek en ik kan het niet laten hier een foto van te maken.
Van de draagraket Saturnus zijn er dertien gemaakt. De Apollo kent zeventien versies. Het Apolloproject duurde van 1963 tot 1972. In de hal staat de Apollo met de Saturnus V staan tentoongesteld in het Kennedy Space Center. Je wandelt langs die raket die op ware grootte te bewonderen is.
De Apollo bestaat uit meerdere delen. Telkens werd een deel afgestoten in de ruimte en vloog een kleiner deel verder. Er zitten op meerdere plekken stuwraketten. Uiteindelijk blijft de kapsule over en daarin verbleven de astronauten in de ruimte.
Ik zou niet graag in zo’n krappe ruimte hebben gezeten. De Apollo had tot doel de mens op de maan te laten landen. Neil Armstrong was op 20 juli de eerste mens die met de Apollo 11 op de maan landde. Op 11 december 1972 was het de Apollo 17 die als laatste mensen op de maan bracht. De maanwagen die tentoongesteld staat was daarbij.
Spaceijs en een bijzondere bewoner op de plek waar de meeste herrie wordt geproduceerd
Een raketlancering gaat gepaard met een oorverdovend lawaai. De alligators hebben daar overduidelijk geen last van. Maar wat ik nog veel spectaculaierder vind is dat er al dertien jaar een Amerikaanse Zeearend nestelt op Cape Canavaral. Hoog in een boom, langs de weg en niet ver weg van een lanceerplatform dat nog regelmatig wordt gebruikt. Zo zie je maar dat wij mensen vaak denken dat dieren last hebben van lawaai, maar dat de praktijk vaak anders is.
Om de dag af te sluiten eten we spaceijs en rijden we in onze cabriolet op het gemak terug naar het hotel.
Ik had het nooit kunnen denken en ik wilde eigenlijk helemaal niet hier naartoe, maar ik ben heel blij dat ik het gezien heb. Het is een indrukwekkend en groots geheel met een aantal leuke verrassingen.
Informatie:
Kennedyspacecenter
Florida
your-rv-lifestyle.com/things-to-do-in-florida