Havana, een hoofdstuk uit mijn boek over Cuba
Tijdens onze rondreis zijn wij verder gegaan dan de bekende driehoek Havana – Trinidad – Viñales. Veel verder. Maar dit lees je allemaal in mijn boek. Bij deze reis horen veel foto’s en deze kan ik niet allemaal kwijt in mijn boek. Daarom zal ik de komende tijd regelmatig een blog publiceren met daarin passages uit het boek en de bijbehorende foto’s. Vandaag gaat mijn blog over Havana. De stad die roze ziet van alle zoet gekleurde oldtimers, maar ook een ruige kant heeft.
De achterbuurten van Havana
“Op de bonnefooi rijden we de stad in richting de beroemde Malecón Boulevard. Tenminste, dat hopen we, want we hebben geen idee. We rijden door heel smalle straatjes met aan beide kanten hoge huizen. Dit zijn duidelijk de achterbuurten van Havana. Het is er warm en druk. Op straat slenteren kinderen in versleten kleding op blote voeten. Het is armoe troef. Ik voel me ongemakkelijk in deze omgeving. Niet omdat ik bang ben; ik weet dat ik hier veilig ben. Maar wel omdat ik me decadent voel hier als reiziger rond te rijden. De huizen zijn stuk voor stuk oud en vervallen. Geld voor onderhoud is er niet. Straat na straat rijden we rechtdoor en we hopen nog steeds op de boulevard uit te komen. We weten dat we naar het noorden moeten en we kunnen aan de stand van de zon zien dat we de goede richting uit gaan, maar er is nog geen water in zicht.”
Op zoek naar een slaapplek in Havana
“We krijgen keer op keer nee te horen. Het is vol, het is niet open, er is niemand thuis. Dit hadden we niet verwacht in Havana. We besluiten nog een straat verder naar achteren te gaan en na nog drie keer nee vinden we eindelijk een ja. Een jonge meid van net zeventien spreekt Engels en vertaalt voor haar moeder. Er is een kamer vrij en we mogen even kijken. Als je van groen houdt, is dit de plek voor jou. En dan bedoel ik niet groen van planten, maar groen geschilderde muren en kozijnen. Het is een prachtig oud herenhuis met een lange groene gang. Aan de linkerkant zijn drie kamers, aan de rechterkant staan planten. Het is een soort souterrain, want het dak is open waardoor de planten bij regen vanzelf water krijgen.”
De ruige zee spuit hoog boven de boulevard
“De volgende dag worden we getrakteerd op een afgesloten boulevard met spuitende hoge golven die over de boulevard slaan. De wind is noordelijk en hard. Het is zelfs zo koud dat we voor het eerst in Cuba een lange broek en een trui dragen. Auto’s zijn vandaag niet toegestaan op de boulevard en daardoor kun je er rustig rondlopen. Wat eigenlijk niet mag, maar velen toch doen. De golven zijn zeker acht meter hoog en komen met hoge snelheid op de boulevard af om vervolgens uiteen te spatten tegen de stenen kade. De afvoeren kunnen het niet aan en regelmatig spuit het water uit de afvoerputten omhoog. De IJslandse geisers zijn er niets bij.”
Een roze zee van zoet gekleurde auto’s
“De straten zien roze van de vele auto’s in deze zoete kleur. Al deze auto’s zijn van een organisatie die weer van de overheid is. Een club mensen onderhoudt deze oldtimers die vooral dienen als taxi en om mensen naar de stad te trekken. Veel auto’s worden bewust roze gespoten omdat toeristen daar op af komen. Een echte roze Cadillac. Wie wil daar nou niet een ritje in maken? Naast roze is paars populair.”
