De 5 ervaringen die ik tijdens het wandelen op Walcheren in Oranjezon beleefde

Op een mooie maandag begin januari ga ik wandelen op Walcheren in natuurgebied Oranjezon en loop ik de blauwe route van 7 kilometer. Er zijn vijf wandelroutes uitgezet van 3, 4, 5 of 7 kilometer. De blauwe route kun je verlengen met de rode route van 4 kilometer, de aardkundige route. Onderweg kun je sms-berichten ontvangen over de aardkundige waarden. Deze bewaar ik voor de volgende keer.

Dit gebied wordt beheert door stichting Het Zeeuwse Landschap. Om het gebied te mogen betreden betaal je € 1,- p.p. via een automaat. Let op: je kunt er alleen met muntgeld betalen. Als je lid bent van de stichting betaal je niets. Parkeren kun je honderd meter voor de ingang, ook tegen betaling. Je vind de ingang een paar kilometer buiten het dorp Vrouwenpolder op het eiland Walcheren in Zeeland.

Voor de ingang begint het bos al en ik word getrakteerd op een groepje druk kwetterende staartmezen. Ik pak mijn telelens erbij, want ik kan het nog niet laten om te gaan wandelen zonder deze lens mee te slepen. Je weet maar nooit, denk ik dan. Een keuze tussen vogels kijken en echt stevig wandelen is nog lastig voor me.

In Oranjezon zijn honden niet toegestaan. Ook niet aan de lijn. Persoonlijk vind ik dat erg prettig, al begrijp ik dat het voor hondeneigenaren jammer is dat ze met hun trouwe vriend dit mooie gebied niet in mogen.

Beleving 1: de Kasteeltuin

Nadat ik het hek ben gepasseerd, dat ik netjes achter me sluit, heb ik meteen het gevoel dat ik in een kasteeltuin ben beland. Alleen al vanwege het hek waar ik door moet. En dan recht voor me een kaarsrechte waterpartij met aan beide zijden evenwijdig een pad erlangs. De graskanten glad geschoren. Keurig onderhouden en strak. Als ik mijn fantasie op de loop laat komt er achter het water een kasteel tevoorschijn. Dat is natuurlijk niet zo, maar zo voelt het.

Het pad buigt af naar links en dan kom ik ineens in een stuk bos met daarachter een heuvelgebied. Nu wordt het leuk.  Ik geniet van het uitzicht en het winterzonnetje op mijn gezicht. Maar dan moet ik naar rechts en volgt er een lang, saai stuk langs de vaart.

Beleving 2: De Beekse Bergen

Als ik me echt begin te vervelen langs het lange pad doemen voor me ineens de Beekse Bergen op. Niet echt natuurlijk, maar de heuvels met groen gras en wit zand waar de prachtige Konikpaarden grazen lijken er verdacht veel op. Alles keurig aan kant en glad geschoren. Een oude dode boomstam maakt het geheel compleet. Ik begin het eindelijk weer leuk te vinden, hoewel ik helemaal niet houd van dierentuinen waar dieren in gevangenschap leven.

Ik wandel lekker verder en geniet van de omgeving. Het is vandaag erg rustig in het natuurgebied Oranjezon en dat vind ik prettig.

Beleving 3: De Engelse heuvels

Voorbij de ‘Beekse Bergen’ steek ik het water over en loop ik met een bocht omhoog de heuvels op. Een schijnbaar oud pad begeleid me omhoog en nu wordt ik pas echt blij. Even waan ik me in het buitenland op de steppen van een ver land. Niet veel verder wordt het nog mooier. Een groep Konikpaarden staat rustig te grazen in een vallei. Het is net Engeland. Prachtig gewoon. Het gras is mooi kort, het groen van het gras met op de achtergrond de strakblauwe lucht; het is een plaatje. Ik blijf een tijdje staan genieten en maak foto’s met mijn mobiel en de camera. Ik waan me even ver weg van huis en moet mezelf dwingen om verder te lopen.

Het gevoel dat ik de Engelse heuvels in loop

Beleving 4: De natte duinvallei

Ik loop de heuvel over en sta dan ineens oog in oog met een natte duinvallei. Poelen schitteren in de zon en in de verte lopen rood-bonte koeien. Op de achtergrond de loodrechte hoge stammen aan de rand van een groot naaldbos. Ik kan me voorstellen dat het hier in de zomer wemelt van de weidevogels en kleine reptielen.

Beleving 5: De Hollandse duinen en een mini Loonse en Drunense duinen

Ik volg het pad dat bovenlangs de natte duinvallei loopt. Links van me de Hollandse duinen met daarachter de Noordzee. Het is hier meteen wat frisser, maar dat hindert niet. De zon schijnt uitbundig en voor een januaridag is het heerlijk.

Een stukje verder aan de rechterkant sta ik oog in oog met de mini Loonse en Drunense duinen. Het verschil is dat hier tussen de zandhopen ook flinke poelen zijn. Een mooie drinkplaats voor de dieren die in Oranjezon leven. Helaas zie ik geen damherten of reeën, maar dat indert niet. Ik ben een tevreden mens en stap rustig de laatste kilometer terug naar de ingang.

Dat ik de uitkijktoren heb gemist vind ik jammer. Dat heeft uiteraard te maken met mijn kaartleeskwaliteiten. Het is niet de eerste keer dat ik iets mis, maar verdwalen doe ik nooit. Ik ben vastbesloten hier op korte termijn nog een keer terug te komen met mijn man en hij gaat me zeker weten de uitkijktoren laten vinden. Een goede reden lijkt me.

Conclusie: Oranjezon is een schitterend gebied om lekker door te dwalen. Geen hondendrollen waar je voor uit moet kijken. Hoogstens wat paarden- en koeienvlaaien. Ik zeg: Doen!

Informatie:
hetzeeuwselandschap.nl
Eerder schreef ik over Walcheren: uit-het-boekje-walcherse-wandelingen-veere-vesting
en wandelen-in-zoutelande