Zoutelande is wandelen op de hoogste duinen van Nederland

Zoutelande, de plek waar je in één oogopslag de kerk, de volle terrassen en schapen ziet. Een dorp met karakter waarin oud en nieuwbouw naast elkaar staan. Op een mooie zomerdag het toneel van duizenden toeristen en in de winter nog steeds sfeervol en gezellig druk.

Op een prachtige zonnige zondag in november besluit ik te gaan wandelen in Zoutelande. Ik ben niet het type dat alles voorbereid en dat zorgt ervoor dat ik op de mooiste plekken kom. Mijn woonplaats ligt zo’n veertig minuten van Zoutelande en ik rijd er op mijn gemak heen. Als ik aankom is het druk in het dorp. Het is november, maar toch zijn alle parkeerplekken bezet. Het is dan ook een stralend zonnige dag. Ik rijd een stukje verder onderaan de duinen en vind een plekje aan de Duinweg, niet ver van het bunkermuseum.

Galopperende paarden op het strand

Eerst loop ik terug richting het centrum om daar de dijk op te gaan. Dit doe ik niet via de grote trap, maar achter de kerk via de kleine trap in de hoek. Bovenaan de trap zitten twee heren heerlijk te genieten in de zon. De sfeer die er hangt is gemoeddelijk. Het is best druk op deze herfstdag en iedereen is vriendelijk en kalm. Als ik bovenop de dijk sta geniet ik meteen van het uitzicht. Het is laag water en her en der zie ik galopperende paarden op het strand. Prachtig.

De bergen van Zeeland

Ik wandel over de dijk die langzaam overgaat in de duinen. Één van de hoogste duinen van Nederland. Voor mij voelt het even als wandelen in de bergen. Mini-bergen welteverstaan. Even denk ik terug aan onze wandelingen langs de kust van Engeland. Ook al is het hier minder hoog, het lijkt er een beetje op en het gevoel is hetzelfde. Ik kijk uit over zee en als ik me omdraai zie ik het hele eiland Walcheren. In de verte ontdek ik de torens van Middelburg en een stukje naar links ontwaren de hoge gebouwen aan de boulevard van Vlissingen. Voor me kronkelen de paadjes steeds hoger naar de toppen van de duinen. Ook al is het allemaal in mini-vorm, het is genieten met een grote G.

Je ziet van alles, als je wilt

Boven het bunkermuseum, dat helaas in deze tijd van het jaar gesloten is, ga ik op een bankje zitten. Langs de kust vaart het ene grote schip achter het andere. Het is een komen en gaan van mensen. Een vrouw zit schijbaar te mediteren op een bankje. Een ouder echtpaar wandelt arm in arm voorbij. Hier staat het leven op een laag pitje en gaat de tijd langzaam voorbij. Een stukje verder zit een verliefd stel op de rand van het duin. Het is bijna gevaarlijk. Ze gaan zo in elkaar op dat ze niet in de gaten hebben dat ik een foto van ze maak. Niet herkenbaar in beeld uiteraard en ook niet stiekem. Ik sta opzichtig midden op het pad met mijn camera op ze gericht. Ik geniet van het feit dat zij daar samen zitten te genieten.

Als cadeau krijg je een stuk bos

Ik loop verder en kijk naar de kleuren. Het blauw van de zee, het groen van de duinen en het zachte geel van het zand. Het is een plaatje. Niet te omschrijven, zo mooi.

Aan het einde van het pad kan ik rechtsaf naar het strand of linksaf richting onderaan de duinen. Rechtdoor kan niet. Jammer, want er is nog meer mooi duin, maar ook goed, want dat stukje is voor de natuur. Ik sla linksaf en daal de steile trap af. Een jonge vrouw met een behoorlijke rugzak sjokt omhoog. Ze groet me niet. Ze is in zichzelf gekeerd bezig met deze klim. Zwetend, ploeterend en inwendig scheldend. Ze zal bovenaan beloond worden met het mooiste uitzicht van Zeeland.

Onderaan de duinen wandel ik verder door het bos. Het is een stuk natuurgebied van Staatsbosbeheer met een ruiterpad, wandelpad en fietspad. Om terug te komen in Zoutelande kies ik ervoor om over het fietspad te lopen. Niet netjes van me natuurlijk, maar voor mij voor vandaag even de beste weg. Iets met nieuwe schoenen en zere voeten.

Terug aangekomen in het dorp strijk ik neer op een terras. Het is er druk en gezellig. Ik neem een lekker stuk appel-kruimeltaart met warme chocomel. Dit is ultiem genieten in de herfst. Ik kom graag nog eens terug.

Informatie
trage-tocht-zoutelande
wandelnet