Vogels kijken is niet saai
De adrenaline in mijn lijf stijgt. Zomaar een woensdag in oktober. Waarneming.nl. Er zijn drie sneeuwgorsen gezien niet zover hier vandaan. Sneeuwgorsen zijn vogels die overwinteren in Nederland. Ze zijn iets groter dan een mus en dragen in de winter een verenkleed met bruine en witte tinten. In de zomer zijn ze wit met zwart. Al twee dagen achter elkaar zitten ze op dezelfde plek. Ik ‘moet’ erheen. Mijn man gaat mee. Hij vind het allemaal wel best. Lekker een stuk wandelen langs de Oosterschelde is altijd goed, vind hij. Ik pak mijn camera met de veel te zware lens en een één-poot statief. Het is een half uurtje rijden. Even twijfelen we waar we de auto gaan parkeren. De sneeuwgorsen zijn een eind verder gezien. Richard besluit de auto aan het andere eind van de inlaag te parkeren en rustig langs het water richting dat ene strandje te wandelen.
Ondertussen zet ik een wulp die net aan komt vliegen op de foto. Even verderop zwemmen twee smienten. Het weer is goed en we genieten. Om de haverklap sta ik stil. Ik zie wat of ik hoor wat. Vogels. Richard vind het allemaal prima. Hij geniet gewoon van het uitzicht over het water en kijkt naar de verrichtingen van een zeeschip verderop.
Soms wordt geduld beloont, soms niet. Dat houdt het spannend
Na een half uurtje wandelen komen we bij de bewuste plek. Geen sneeuwgors te zien. Wat een teleurstelling. ‘Maar wel lekker gewandeld’ zegt mijn man. En dat is ook zo. Genieten met een grote G. Gewoon in ons eigen mooie Nederland.
Een paar dagen later zie ik op Waarneming.nl dat de sneeuwgorsen nog steeds gezien worden. Ik besluit er nog een keer heen te gaan. Dit keer heb ik geluk. Het regent en er is niemand buiten. Stilletjes ga ik langs de dijk staan met mijn camera op het statief. Als ik een tijdje zo heb gestaan wennen de sneeuwgorsen aan me en komen ze dichterbij. Één sneeuwgors poetst zijn of haar veren. Ze voelen zich duidelijk op hun gemak. Ik maak wat filmpjes en schiet wel vijftig foto’s. Ik ben een gelukkig mens. Nat en koud, maar voldaan ga ik terug naar huis. Snel de computer aan en kijken hoe de foto’s zijn. De meesten zijn onscherp, maar gelukkig zitten er een paar redelijk goede tussen. Volgende keer toch maar een drie-poot-statief gebruiken.
Combineer vogels kijken met wandelen
Ik heb geen idee hoe het is gekomen dat ik vogels kijken zo leuk vind. Wandelen heb ik wel altijd graag gedaan, maar wat er door de lucht zweefde vond ik nooit de moeite waard. De laatste jaren is dat langzaam veranderd. Misschien komt het door mijn beroep als boswachter, al ben ik vooral van de bloemen en de planten. Op de een of andere manier ontdekte ik ineens de schoonheid van vogels. Vogels kijken en wandelen gaan heel goed samen. Om vogels te kunnen zien moet je immers naar buiten. Al kun je vanuit het keukenraam ook de meest leuke vogeltjes in de tuin bekijken. Het is toch een sport om de wat meer zeldzame vogels te vinden of de vogels die maar een bepaalde tijd in Nederland zijn. Door uren te wandelen en af en toe stil te blijven staan vind je veel mooie en bijzondere vogels. Voor mij is dit een ideale combinatie en het triggert me enorm om veel naar buiten te gaan en te wandelen en reizen.
Vogels kijken in het buitenland
Tijdens onze reizen naar het Caribisch gebied ben ik werkelijk niet te houden. De hoeveelheid fel gekleurde vgels die je daar ziet is enorm. Het lijkt wel of het in warme landen veel makkelijker is om vogels te spotten en op de foto te zetten. In Gambia bijvoorbeeld, maakten wij heel vroeg in de ochtend een bird-watch-hike met onze gids Buba Colley. 47 soorten hebben we gezien, waarvan ik er 23 goed op de foto heb gezet. Hij is voor ons de beste gids in Gambia. Je bereikt hem via telefoonnummer 00220 7040559 of whatsapp 002209919362.
Maar ook op Bonaire fotografeerde ik de mooiste vogels. Reizen en wandelen is een prima combinatie met vogels kijken.
Vogels fotograferen is een extra dimensie bij het vogels kijken
Vogels spotten is al best lastig, maar vogels op de foto zetten is nog een stap moeilijker. Vanaf het moment dat ik een goede telelens gebruikte ging er een wereld voor me open. Maar dan begint het pas. Tijdens het wandelen sjouw ik de zware lens met me mee. Dat is al een sport op zich. Daarnaast is het vaak goed zoeken naar de vogels. Vogels zitten nooit stil en voordat je het weet zijn ze alweer gevlogen. Een camera scherp stellen kost even tijd en negen van de tien keer ben ik net te laat. Maar dat maakt het juist zo spannend. Wat is er nu leuk aan als alle vogels voor je gaan zitten poseren en je hebt in een middag twintig vogels op de foto gezet. Dat is geen uitdaging. De uitdaging zit nou juist in het wandelen en zoeken naar de vogels. Als je dan een mooi exemplaar hebt gevonden en het lukt ook nog om deze op de foto te zetten, dan heb je een succesje en ben je blij. Zo simpel is het.
Een inspiratiebron is een goed begin
Als je begint met vogels kijken is een goede inspiratiebron erg fijn. Het enthousiasme van een van mijn beste vriendinnen Chantal is voor mij wel een startpunt geweest voor de interesse in vogels. Maar pas toen ik de documentaire van Arjan Dwarshuis zag en zijn boek ‘My big year’ had gelezen was ik zo geïnspireerd dat ik mijn hobby vogels kijken naar een hoger leven heb getild. Voor mijn werk ben ik al vaak buiten in de natuur, maar in mijn vrije tijd ga ik als het even kan op pad met mijn veel te zware camera om lekker te wandelen en vogels te kijken.
Mijn vogelfoto’s
Vogels in Nederland
Mijn wildlife