Stilte om me heen
De stilte van de polder stuitert door mijn hoofd. Een enkele vogel durft zich te laten horen. Als ik me goed concentreer hoor ik heel in de verte het brommen van een tractor. Ik wandel in de voorjaarszon door de Zeeuwse polder en besef dat Zeeland de mooiste plek op aarde is om te wonen.
Workaholic
Toen ik gisteravond laat mijn computer afsloot en vanmorgen vroeg weer opstartte besefte ik dat ik veel te veel tijd achter mijn toetsenbord door breng. Een artikel over Düsseldorf voor het grootste Nederlandse online reismagazine, een artikel over de Grevelingen voor een Belgische website, een nieuwe blog voor mijn eigen website en ondertussen gestaag doorwerken aan mijn boek over Cuba. Ik vind het geweldig dat ik dit werk kan doen, in combinatie met mijn werk bij Staatsbosbeheer in Zeeland, maar soms is het even teveel. Het huishouden doe ik snel tussendoor. Vuil zal het niet zijn, maar een poetswonder ben ik niet.
Teruggefloten
Pijn in mijn nek, lichte hoofdpijn, vlekken in mijn ogen. Vanochtend voelde ik me niet echt jofel en daar is maar één oplossing voor. Wandelschoenen aan en gaan. Een rondje door de polder in mijn geliefde Zeeland zal me goed doen. Ik kies voor een dorp waar ik graag kom en vaker heb gewandeld en geniet van de stilte om me heen. Langzaam voel ik de drukte in mijn hoofd weg ebben en beloof ik mezelf elke dag buiten te zijn voor de rest van het jaar.
Ontspanning
Ik besluit het rondje nog wat groter te maken en loop stevig door. Gelukkig heb ik altijd water genoeg bij me, want ook het terras in het dorp is stil. Het zal niet lang duren voor grote hordes toeristen de provincie weer bevolken en dit terras vol gezelligheid zal zijn. Een plek waar gasten en dorpsbewoners vredig samen gaan.
Het maakt me niet uit dat de boel nu nog even op slot zit. Ik houd van de rust en de stilte. Als herboren kom ik uiteindelijk thuis, vol inspiratie om verder te gaan met mijn schrijfwerk. Wandelen is een must. Elke dag opnieuw.
