Op de brommer in Nederland is een uitdaging
Ik schreef er al eerder over: op de brommer in Nederland rijden is een kunst. Nederland ligt vol met fietspaden en de regels zijn duidelijk: binnen de bebouwde kom rijden brommers op de weg en buiten de bebouwde kom rijden brommers op het fietspad. Dat klinkt heel simpel, maar dat is het niet.
Op de warmste dag ooit gemeten, 25 juli 2019 – 37,5 graden in de Bilt, besloten wij niet te doen wat we eigenlijk moesten doen: het werk op ons dak afmaken. We besloten ook niet te doen wat iedereen doet: naar het strand. Nee, wij zijn zoals we zijn en doen altijd net even anders dan de rest. Wij besloten dus op deze dag de verkoeling op te zoeken op de brommer. Ik wilde een van mijn vrije dagen met mijn camera en lenzen naar Calumet in Rotterdam om de lenzen schoon te laten maken en dit was een mooie gelegenheid om op de brommer vanuit Zeeland naar Rotterdam te rijden. En terug.
Zeeland uit, Zuid Holland in
Met een rugak vol water en koude blikjes en een jerrycan benzine achterop gebonden vertrokken we vanaf Schouwen Duiveland. Het eerste stuk over de Brouwersdam ging prima. Het volgende stuk langs Ouddorp ging ook nog goed, maar eenmaal via Havenhoofd richting Stellendam werd het lastig. Bij Stellendam moet je een brug oversteken en de overheid heeft daar nog niet goed in beeld of je er nu met de brommer op de weg of op het fietspad moet rijden. Het gevolg is een stukje verplicht fietspad van zo’n vijftig meter, dan toch maar weer via de weg om vervolgens tweehonderd meter verder weer het fietspad op te moeten. Dat fietspad moet je wederom na vijftig meter weer verlaten om via de weg verder te gaan. Je blijft oversteken en fietspad op- en af rijden. De stukjes fietspad bestaan uit stoeptegels die allemaal los liggen. Je begrijpt het al, wij kiezen voortaan daar voor de weg.
De brug die wel open ging, maar niet meer dicht
Via een mooi en lang stuk fietspad waar je met de brommer mag rijden, reden we van Hellevoetsluis via Oudenhoorn en Zuidland richting Spijkenisse. Ons idee was om de Spijkenissebrug over te steken en dan dwars door Rotterdam te rijden richting het Noorden. Net voor ons neus ging de Spijkenissebrug dicht om vervolgens niet meer open te gaan. Het warme weer had een storing veroorzaakt en er werd omgeroepen dat het nog wel een tijd kon duren.
De omweg via de Botlekbrug en de Beneluxtunnel
Na even zoeken en dubben besloten we om te rijden via de Botlekbrug en de Beneluxtunnel. ‘Kan dat dan, op de brommer door de Benelux?’ vroeg ik aan Richard. ‘Ja dat kan’ was zijn korte en duidelijke antwoord. Eerst moesten we even spoorzoeken hoe we de Hartelbrug over konden steken. Tijdens deze puzzel reden we via de Noordhoekseweg langs het Voedingskanaal bij Spijkenisse en daar leek het net op een gemiddelde Spaanse badplaats. Honderden kinderen, jongeren en ouderen zochten hier verkoeling. Een en al gezelligheid.
Uiteindelijk lukte het ons om over te steken en via allerlei omleidingsroutes, bruggetjes en oversteekjes op de Botlekbrug uit te komen. Het was me wel een avontuur, want niets was zoals het hoort te zijn.
Op de brommer door de Benelux
Als het buiten bloedheet is en je wilt afkoeling, rij dan eens op de brommer of de fiets door de Beneluxtunnel. Het is daar zeker tien graden koeler dan buiten. Naast je raast het verkeer voorbij, waar je normaal zelf rijdt. De tunnel is net zo saai als alle andere, maar toch is het bijzonder om hier eens doorheen te rijden.
Vanuit de Beneluxtunnel was het niet meer zo moeilijk om via Schiedam in Rotterdam noord te komen. Bij Calumet binnen konden we uitpuffen en kregen we koude cola. De ventilatoren draaiden volop en terwijl wij stonden af te koelen werden de lenzen van mijn camera gratis schoongemaakt. Wat een service.
De terugweg ging nog sneller dan de heenreis
Na een uurtje reden we op het gemak terug richting Zeeland. De Spijkenissebrug stond nog steeds open dus reden we dezelfde route terug. In Hellevoetsluis stopten we om iets te eten en terug op de Brouwerdam gooiden we de zoveelste halve liter koud water naar binnen. Uiteraard worden alle flesjes hergebruikt.
Terwijl ik dit schrijf denk ik bij mezelf, wat een slechte reportage. Maar dat kan me eigenlijk niets schelen. Het heeft niets met journalistiek te maken. Het is tenslotte komkommertijd. Het is gewoon een eenvoudig verslagje van een van onze belevenissen. Ik ben toch benieuwd wie dit leest en welk commentaar erop volgt. Wees welkom. Ik hoor u graag.