Op 20 april 2013 is een nieuwe route van Wandelnetwerk Zeeland geopend. Met “Langs water en land” is op het eiland Schouwen Duiveland is een 340 kilometer lang wandelpad gerealiseerd. 21 kilometer hiervan voert langs boeren over hun akkers en dijken. De wandelingen zijn gemarkeerd met groen/gele bordjes en zijn te volgen aan de hand van een knooppuntenroutekaart. Deze kaart is te verkrijgen bij de VVV kantoren of te bestellen via www.zeelandshop.com.
Op 31 maart 2013 lopen wij de route bij Dijkwater. We parkeren bij knooppunt 92 en lopen vervolgens naar knooppunt 74, 75, 73 en terug naar 92. De totale afstand is 5,2 kilometer.
Het is te koud voor de tijd van het jaar en we verwachten dan ook geen bloeiende planten en bloemen te zien. Onderweg worden we zelfs nog getrakteerd op een sneeuwbui. De pret is er niet minder om. Met een dikke jas aan en stevige wandelschoenen genieten we van een stukje natuur om de hoek. Alhoewel ik hier geboren en opgegroeid ben, heb ik dit gebied alleen nog maar gezien vanaf de weg. Verbaasd ben ik dan ook over de schoonheid van Dijkwater. Mijn zoon is 9 en gek op de natuur. Klimmen in bomen, springen over sloten en rennen door het hoge gras. Hij is er dol op. Deze wandeling is voor hem dan ook een waar avontuur en hij geniet er zichtbaar van. Het eerste stuk lopen we langs een dichtbegroeide strook bossage met vooral doornstruiken. Maar toch vind je tussen deze struiken enkele mooie klimbomen. Een roofvogel schrikt op en vliegt weg, door onze ogen gevolgd tot hij uit het zicht verdwijnt. Bij knooppunt 74 stuiten we op een klein gemaal. Reden genoeg om even balancerend over de rand te lopen en een stok in het water te gooien om te zien hoe deze met volle vaart door het stromende water meegenomen wordt. Bij knooppunt 74 buigen we af richting knooppunt 75. De bossage verdwijnt van de linkerkant naar de rechterkant en links volgen we een sloot langs de akker. Slootje springen is hier goed te doen. De sloot staat niet vol water en is niet al te breed. Het is te koud voor een nat pak, maar het gaat goed. Halfweg doemt er aan de rechterzijde water op. De uitlopers van dijkwater vormen hier een vaart welke naar het gemaal loopt. Er is een hek, maar mijn zoon klimt er toch even overheen. Met een stok in het water spelen is ook leuk. Gelukkig lopen er nu geen schapen, maar ik kan me voorstellen dat je in het voorjaar wel dieren vind hier langs het water.
Aan het einde van dit gedeelte komen we bij een klaphekje. We gaan erdoor en komen op een open veld aan het water. Dit is een breder gedeelte van Dijkwater. De graspollen zijn hoog en hier en daar staan struiken. Een prachtig gebied om even lekker te rennen en in het water te zoeken naar diertjes. Helaas is het nog te koud om wat te vinden. In dit gebied staan in de zomer prachtige orchideeën. Het besluit om hier in augustus nogmaals te gaan wandelen staat vast.
Over een grasdijk lopen we verder en mijn zoon kan het niet laten om dijk op en dijk af te rennen, in elke boom te klimmen die hij tegen komt en dan weer naar het water te gaan. Hij geniet en ik ook. Via een aangelegd pad bedekt met houtsnippers draaien we de hoek om naar het grootste meer van Dijkwater. Een sneeuwbui rukt op en de wind is koud, maar het uitzicht is adembenemend. Een houten brug en een bankje zorgen voor wat vertier. We picknkicken staand, want zitten is echt niet te doen. We gaan verder en lopen weer langs een stuk bos om vervolgens een klaphekje door te gaan en lopen door een stuk bos. Daarna treffen we een verhard stuk dijk en lopen langs een prachtige oude boerderij. Mijn zoon is niet blij. Asfalt is niet leuk en hij wil terug het bos in. Gelukkig is het maar een klein stukje over de dijk voordat we bij knooppunt 73 weer af kunnen dalen naar beneden. Letterlijk over de rand van de akker vervolgen we onze weg terug naar het gemaal bij knooppunt 74. We slaan linksaf en lopen het laatste stukje terug over het beginpad. Koud, maar voldaan komen we bij onze auto die netjes geparkeerd staat langs de weg.
Conclusie:
Te koud voor de tijd van het jaar, maar een schitterende route. In de zomer zeker een aanrader.
Honden zijn op deze route niet toegestaan, ook niet aangelijnd.
Fotoalbum